Se estiveches na estrea, gustaríanos que fixeras a túa Crónica das nosas "Crónicas de días enteiros, de noites enteiras".Ao comentario mais orixinal regalamos unha botella de ghaseosa a Pitusa....e xa sabes "esta noite querida... Champagne".
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
27 comentarios:
hola equipo onte pasei polo Auditorio de Cangas, gustame a vosa proposta, un traballo contudente, arriscado. Bravo pola vosa valentia, e a vosa sinceridade.
Alicia
Que ben ahi vida dentro do teatro.
Por mil primaveiras mais para estes espectaculos vivos, e de cercania.
Algún alumno deses
son o de antes. hai en lugar de ahi?.
aínda que é un xogo bonito.
O mesmo alumno de antes
a por la gaseosa no se de donde las vais a sacar.... y que diseño es....el de la niña de las coleras no? a las 21,30, como un clavo alli, 10minutos tarde...no me mola pero asi fue, en fin estreno. Un texto denso con una propuesta fragil... dificil para viajar juntos, creo que lo lograis, arriesgado y contundente, creo que si es cierto que el amor saca lo mejor y lo peor de nosotros. Seguir por ahi chic@s de a factoria y chic@s de disque danza. Que bien!!!
Un fan
a xente dí que tedes un bó espectáculo, valoraron o traballo dos actores e as imaxes... eu irei en Compostela. Agardo que cumplades as espectativas xeradas.
Animo
Sen coñecer o texto, vese ben que hai traballo, que hai equipa. Gustoume a foto, a luz, os corpos, o son, o movemento, o vestiario (xenial)a idea...Se hai que poñer un pero, para min, o ritmo: baixou e tamén o humor. Estou segura que para setembro en Vigo terá subido como a espuma da pitusa. Afredo, sen dúbida algunha: SABES O QUE FAS
disque os movedes ben, Olga moi bonito o teu movemento, con ese tubao que llevan l@s guap@s al caminar
Brava
a direccion de actores tamén espectacular
lastima de mas pelas,
ayer me convencieron para ir al teatrocon el cuento de que habiais creado un blog, el blos es para los colegas, porque no hay dios que lo entienda......la obra!!!demasiados aplausos para un trabajo tan pobre. es este el nivel del teatro en galicia? que lástima porque el texto se merece más
onte estiven no principal, quero felicitaros polo voso traballo, moi honrrado, moi sinselo, moi plastico, si joaquin si para min boa saude do tetro en galicia, e se non viaxa un pouco. Felicidades a todo o equipo.
hola quero participar neste concurso, Dentro dunha proposta estetica moi limpa, unha actuación impecable é unha historia complicada, que sólo podo ver desde a prespectiva da crónica, do fragmento. Un amigo diciame onte que era un texto moi fragmentado, e eu dixenlle claro, non liches o título.... nin o programa. Crónicas, e pequenas instantaneas,... pois é o que é, para min consegichedes crear unha crónica...e que diga o contrario e como dicir que unha carta é excesivamente epistolar.... Perogrullo de novo. Dentro dun texto tan denso agradecese moito eses tempos corais e visuais no que respira a obra. Creo que volverei vela a e noraboa por esta ferramenta de traballo que éeste blog. Joaquin interesame o blog como voayeur que son, poder asistir as ciusas inconecxas que ten todo proceso de creación, é unha proposta moi xenerosa
directo ao corazon, unha jalejada que fala para min e para a miña panda de colegas. Sodes dos nosos, se falades destas cousas nosas e desta maneira nosa. Un aplauso para o vestiario e para a non-musica. QUero saber mais de Xesus Valle
yo solo he dado mi opinion, ahora si este es el nivel....... ok, yo solo soy unos meses en galicia...ah! me provoca gracia lo de viajar, debe ser porque estoy condenado a hacerlo.....en fin, que quede claro que no he querido ofender a la gente que hace teatro en galicia, deben de tener muchas dificultades, en fin,lo único que digo es que en el tiempo que seré aquí...no me quedan ganas de volver al teatro, y en mi pais es una alternativa de ocio como otro cualquiera, ya se ve que desgraciadamente no lo es aquí, porque sino el nivel será otro. y disculpad no hablar gallego,´pero mi residencia habitual no es la península
Un da península di:
hai vidiña, isto animase, neste pais tamén é unha opción de ocio habitual, tan habitual que ata veñen os de fora da península, en calquera caso ven se nota que eres da terra e que o teatro é a túa forma habitual de gañarte as patacas, se fora da península fose habitual, saberiades valorar maís o traballo.
Ben o importnte e que me molou Durringer ainda que a xente que viña conmigo non tiñan a mesma opinión. Ah e menos mal que aínda queda portugal
Para Joaquin, este é un foro aberto de debate, e esta é a súa natureza. Foro Aberto de DEBATE. Noutro momento faremos un Blog para sentenzas.
Traballador@s que sodes uns/has traballador@s, e isto nos tempos que corren é moi de agradecer.
Mira ti cómo será de agradecer que ata xentes de fóra enróllanse para vir "espectantes" a unha función teatral dunha lingua que non dominan dabondo, é moi de agradecer ou non... é che ben estrano acudir ao teatro por mor dun convencemento ao traverso dun blog!!!!. Se é un estilo de marketing, CONA funciónavos, xa vedes, pagan entrada...!!!
Moitos parabens.
xa, xa, xa....neste lado da península reimonos así con x.
Sen dúbida este blog comeza a ser interesante felicidades os de Crónicas....
Eneas a enaxenada
bo exercicio estético, con momentos prometedores, pero algo cobarde. Poderíase ter chegado máis lonxe na aposta.Felicidades en calquera caso polo traballo, que sí se ve que o hai, e a seguir adiante con novas propostas.
Sinto moito que o noso traballo non fose do teu agrado. Pero iso non me parece razón suficiente para valorar a calidade e a vida teatral dun país.
Teño moita curiosidade por saber que teatro se fai no teu.
E máis tendo en conta que a vida profesional do teatro en Galicia acaba de cumplir 30 anos, eu teño 34 e levo 14 enriba do escenario (como profesinal).
Pouco tempo, non?
Isto non é unha excusa, é unha realidade.
A pobreza a que te refires ten que ver cos cartos,... co método teatral que empregamos,... coa estética,... ou con que simplemente buscabas ocio, diversión, desconectar do teu curro e botar unhas risas?
Se é así infórmote de que hai máis opcións no teatro galego.
Así que non deixes de ir. A que non deixas de ir ó cine ou de ver pelis francesas, americanas, xaponesas, por exemplo..., só porque houbo unha que non che gustou.
De todos xeitos hei de dicir na nosa defensa que o traballo foi de máxima honestidade por parte de toda a equipa, tanto no técnico como, para min, no artístico.
Con maior ou menor acerto, máis ou menos acorde cos gustos do público
(que por outro lado é moi diverso, difícil contentar a tod@s, non?), dou fe de que traballamos moitísimo.
Quixemos comunicar esta historia de crónicas porque empatizamos con ela, e pensamos e sentimos que a nós tamén nos gustaría ver cousas así no teatro.
Por iso a fixemos e así nos saiu.
Que podería sair mellor?
Posiblemente.
Que podería sair peor?
Seguramente.
De todos xeitos sinto moita curiosidade por saber que teatro se fai no teu país.
Nós estamos ávidos por seguir aprendendo e comunicarnos cada vez millor co público.
Ese é o principal obxectivo do teatro. Simplemente entreter, é unha opción.
Comunicar entrentendo, un obxectivo.
en o carballiño estivechedes moi ben, eu votei por vos, agardo que a organizacion de FETEGA siga trendo espectáculos asi de arriscados. Felecidades
a min moloume, os que foron comigo dician que por veces era un mundo de texto que non entendian. eu penso que é como o que fan os de matarile pero menos movido,non?
Un texto é un texto, aínda que troceado. Durringer é Durringer aínda que en galego. E as imáxes son imáxes, fotogramas, vaia, aínda que en movemento. Non che parece?. Os xeitos de facer son os que son e de quen son. Tamén as lembranzas esas pequenas polaroids suxetivas que conforman as veces os propios referentes.Contesto @ anónim@ de enriba. Grazas
É a primeira ve que entro nun blog dun espectáculo, unha idea xenial, unha posibilidade de falar con vos.Quixeira resaltar as partes corais deste espectaculo, por algun momento pareceume con aires de traxedia clásica, pola escenografia.Gosto dos traballos ben feitos, este é un deles.
Que güai!
Gracias pola crítica.
Dá moitos ánimos!
Sorpréndeme o que dis de que a escenografía che evoca á traxedia clásica. Supoño que a imaxe cos fíos de lás e as accións corais axudan.
A verdade é que me gustaría poder vela dende a óptica do espctador/a.
Desde dentro é unha caña.
Gostariame agradecer a tod@s a vosa participación neste blog, porque dalgún xeito fai que sexa máis real a experiencia xa que non queda nese universo, un tanto inmovil, do emisor escénico e ao receptor pasivo.
As veces tardamos en contestar, pero podemos asegurar que non é preguiza. "A vida é a que mata", as veces algunha cousa concreta tamén (estou pensando nas incertezas nas que a estas alturas do proxecto feito aínda moramos, grazas ao comportamento das ALTURAS)
Agardamos máis comentarios, visións, ideas, colocacións, expresións das vosas voces que, para nós en cada representación só teñen un son, o dos aplausos.
Ghrasias.
Onte estiven en Vigo mirando a obra,
está caraluda rapaces !
poesía en movemento.
a xente gustoulle a obra, aplausos largos e fortes.
espero que sigades a presentala por toda a nosa terra e...incluso mais aló
moi bonitiñqucaixanova vos programe a baixo, e pena a a esta pezaten algo que ver o de ser teatro galego.noraboa
Publicar un comentario